Janusz Bałdyga (ur. 24 lutego 1954 roku w Lublinie)

Profesor zwyczajny na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Od 2009 roku prowadzi Pracownię Sztuki Performance na Wydziale Rzeźby i Działań Przestrzennych. Realizuje performance’y, instalacje, obiekty i rysunki. W 1979 roku uzyskał dyplom w pracowni prof. Stefana Gierowskiego na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W latach 1976-81 był członkiem grupy twórczej Pracownia, a w 1977-79 współtworzył Pracownię Dziekanka. Od 1979 roku jest członkiem teatru Akademia Ruchu, od 1982 w ramach autorskiego programu dydaktycznego prowadzi warsztaty i wykłady w galeriach, centrach artystycznych i ośrodkach teatralnych.

Brał udział w wielu manifestacjach sztuki w Polsce i za granicą, m.in. Proces i konstrukcja – Monachium 1985, Punkty wschodnie – Glasgow 1990, Wokół rzeźby lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych – Orońsko 1995, Generacje – Sztuka polska końca/początku wieku – Sankt Petersburg 1999, RIAP – Quebec City 2004, Tydzień Sztuki – Lwów 2009, NIPAF – Tokio, Osaka, Nagano 2013, Venice International Performance Art Festival – Wenecja 2016, Guyu Action Performance Art Festival 2016, Returning to the Island of South: Beyond the Boundary – Asia/Europe Performance Art Festival – Tainan, Kaohsiung 2016, Artist Army – Rebel Action – Bangkok 2018. Jest autorem kilkudziesięciu wystaw i prezentacji indywidualnych, m.in.: 1/2 piramidy – Moltkerei Werkstatt, Kolonia 1985, Rezultat poziomy – Galeria Wschodnia, Łódź 1996, Ponad siły – Galeria Awangarda, Wrocław 2001, Miejsca znaczone 08 – Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa 2008, Równowaga.pl – Galeria Efremowa 26, Lwów 2013, Taniec na rurze – Galeria Entropia, Wrocław 2016, Efemerydy – Galeria Propaganda, Warszawa 2017, Przeludniony – Galeria ODA, Piotrków Trybunalski 2019. Jego prace znajdują się w kolekcjach i zbiorach muzealnych, m.in.: CRP Orońsko, CSW Warszawa, Muzeum ASP Warszawa, Kolekcja Znaki Czasu Lublin, Muzeum Sztuki Współczesnej Hunfeld, Muzeum Sztuki w Łodzi, Galeria Wymiany Łódź, Galeria Labirynt Lublin.

Dominika Katarzyna Borkowska (Dkb, ur. w Bydgoszczy)

Artystka interdyscyplinarna, performerka, przez kilka lat związana z Krakowem, gdzie ukończyła filozofię i intensywny kurs choreografii scenicznej. Absolwentka Mediacji Sztuki na Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Słuchaczka kursu Dwa Bieguny Fotografii we Wrocławiu. Aktualnie mieszka i tworzy we Wrocławiu. Od siódmego roku praktykowała balet i taekwondo. Przez kilka lat zajmowała się teatrem (dramatopisarstwo, choreografia, reżyseria). Tworzy swój język ciała, wykorzystując ruch, kolor i przedmioty o specyficznej fakturze. Performance traktuje również jako źródło fotografii. Tematy, które bada, to: seksualność, a seksualizacja, duchowość, a kreatywność oraz intymność. Jej prace można było zobaczyć na: Warsaw International Performance Art Weekend (2016), w galerii RE, Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie, na Festiwalu Sztuki Efemerycznej Konteksty – Sokołowsko, Festiwalu Interakcje w Piotrkowie Trybunalskim (2016), na Dwubiegunowych Międzynarodowych Spotkaniach Performerów w Sopocie (2018), Performance Crossing Praga, Zabih Performance Festival we Lwowie, V Piotrkowskim Biennale Sztuki (2019).

Izabela Chamczyk

Malarka, performerka, wideoartystka. Ukończyła z wyróżnieniem malarstwo na Akademii Sztuki Pięknych we Wrocławiu w pracowni Pawła Jarodzkiego (2009), studiowała również na ASP w Poznaniu w pracowni Dominika Lejmana. Tworzy sztukę procesualną. Pracuje w wielu mediach, redefiniując ich granice, angażuje się i konfrontuje w żywym kontakcie z odbiorcą. Poprzez sztukę stara się dotrzeć do sfery świata zewnętrznego, pozagaleryjnego. Jej działania bywają kontrowersyjne i głośno komentowane. Dwukrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego; finalistka prestiżowych konkursów, takich jak: Biennale Malarstwa „Bielska Jesień”, 10. Konkurs im. E. Gepperta we Wrocławiu, 6. Triennale Młodych w Orońsku czy konkurs Fundacji Vordemberge-Gildewart w MOCAK-u. Ma za sobą wiele wystaw indywidualnych oraz działań zbiorowych, m.in.: w Galerii SCC w Isfahanie (Iran), Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Fundacji Gierowskiego w Warszawie, Galerii Entropia we Wrocławiu, Białej w Lublinie, GSW w Opolu, BWA w Zielonej Górze, CSW w Toruniu, na Festiwalu w Sokołowsku, ERARTA w Sankt Petersburgu (Rosja). Jej prace znajdują się w kolekcjach: Andel's Hotel, Ergo Gestii, CSW Toruń, Dolnośląskiej Zachęty Wrocław, Archiwum Sztuki Performance w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie oraz wielu zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.

Konrad Juściński

Prowadzi działalność artystyczną w zakresie form przestrzennych, malarstwa oraz performance. W 2014 roku obronił doktorat na Wydziale Rzeźby i Działań Przestrzennych Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, gdzie studiował i w 2002 roku otrzymał dyplom na Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa. W latach 2003-2005 był asystentem prof. Jana Berdyszaka w pracowni Rzeźby i Otoczenia w Instytucie Sztuk Pięknych UZ.

Julia Kurek

Artystka wizualna, performerka, autorka prac wideo i instalacji. Tytuł doktora habilitowanego uzyskała na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku w 2018 roku, doktora na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu w 2015 roku. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (studia doktoranckie) oraz Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (studia magisterskie). Studiowała również w Marmara Universitesi (2008-2009) w Stambule. Obecnie wykładowca dwóch uczelni: Akademii Sztuki w Szczecinie oraz Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Gdańsku. Intensywnie działa w przestrzeniach wystawienniczych. Brała udział w wielu wystawach, festiwalach i przeglądach sztuki, m.in. w: Anglii, Brazylii, Chorwacji, Danii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Izraelu, Japonii, Meksyku, Niemczech, Norwegii, Rosji, Rumunii, Serbii, Stanach Zjednoczonych, Szkocji, Szwajcarii, Szwecji, Turcji, Włoszech, na Białorusi i w Polsce. Ważniejsze wydarzenia: wystawa indywidualna Synthesis Centro Cultural Casa Talavera w Meksyku, wystawa Moscow Art Communites w Muzeum Moskwy, 19. Międzynarodowy Festiwal Wideo „Videomedeja” w Muzeum Sztuki Współczesnej w Serbii, Projekt Performance Voyage 4 w KnockDown Center w Nowym Jorku, Międzynarodowe Biennale Młodej Sztuki MMOMA w Moskwie, WRO Media Art Biennale we Wrocławiu, Mediation Biennale w Poznaniu, Nakanajo Biennale w Japonii. Działa również jako kurator, zasiada w jury konkursów, pisze i publikuje teksty, realizuje szereg warsztatów w Polsce i za granicą.

Marta Kotwica (ur. w 1988 roku w Tarnobrzegu)

Ukończyła studia na Wydziale Malarstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu ze specjalizacją – rysunek oraz studia na Wydziale Intermedia Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie ze specjalizacją – sztuka performance. Kotwica uważa, że pojęcie talentu jest przereklamowane – ceni wartość osobistego, jednostkowego doświadczenia. Interesuje się psychologią (zwłaszcza zaburzeniami osobowości i ich wpływem na postrzeganie rzeczywistości i samego siebie), nowoczesną edukacją demokratyczną oraz metodami uczestnictwa w kulturze i społeczeństwie. Uczyła rysunku i kreatywności oraz technik rozwiązywania problemów. Najistotniejszy wpływ na jej rozumienie sztuki performance miało niezamierzone doświadczenie deprywacji sensorycznej. Sprawiło ono, że zainteresowała się pojęciem empatii, szczególnie w kontekście komunikacji. Minimalistyczne prace artystki oscylują wokół sztuki partycypacyjnej, która bada związek między ideą a doświadczonym artefaktem zmysłowym, gdzie jej osobiste pochodzenie zaczynają inicjować nowe narracje i sztuki kontemplacyjne. Działania te, choć stosunkowo łatwo poddające się dyskursowi krytycznej analizy, są raczej przeznaczone do bezpośredniego doświadczania. Brała udział w wielu krajowych i międzynarodowych festiwalach sztuki performance, m.in. w: Polsce, Irlandii, Niemczech, Szwecji, Szwajcarii i na Ukrainie.

Zofia C.M. Kuligowska (ur. w Poznaniu)

Jest dzieckiem lat 80. oraz Reginy i Pawła. Studiowała na ASP i UAP na trzech kierunkach: komunikacja wizualna, malarstwo, rzeźba. Nabrało to dla niej sensu, jak zaczęła zajmować się sztuką performance. Pierwsze działanie – Wstyd wykonała w Galerii Labirynt, w Lublinie (2012). Pokazywała swoje realizacje w Polsce i za granicą: w Bułgarii, Wielkiej Brytanii, Izraelu, Ukrainie, Holandii, Niemczech, Rumunii. W roku 2016 wzięła udział w trzymiesięcznej rezydencji w Amsterdamie i otrzymała stypendium Miasta Poznania dla młodych twórców. W roku 2017 i 2018 jej prace z cyklu Queen pokazane zostały w galerii Arsenał w Poznaniu jako część wystawy Polki, patriotki, rebeliantki oraz na wystawie wieńczącej międzynarodowy projekt Aesthetics & Bias. W roku 2015 w Poznaniu oraz w 2017 w Londynie brała udział w projekcie PARADOX. W latach 2016-2017 współpracowała z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie przy tworzeniu Archiwum Sztuki Performance. W 2019 roku wraz z Przemysławem Kwiekiem współkuratoruje 21. edycję Festiwalu Interakcje oraz na zaproszenie Sofia Underground Performance Art Festival przygotowuje wystąpienie w Plovdivie, w Bułgarii. Od 2018 roku z Wojtkiem Bernatowiczem tworzy duet RUDGER. Mama dwuletniego Stasia, mieszka i pracuje w Warszawie.

Anka Leśniak

Artystka intermedialna, badaczka, członkini grupy artystek Frakcja oraz Stowarzyszenia Sztuka i Dokumentacja. W 2004 roku obroniła z wyróżnieniem dyplom z multimediów na Wydziale Edukacji Wizualnej (obecnie Wydziale Sztuk Wizualnych) Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Rok wcześniej ukończyła historię sztuki na Uniwersytecie Łódzkim. W 2016 roku obroniła doktorat na Wydziale Rzeźby i Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, gdzie obecnie wykłada. Brała udział w ponad 90 projektach i wystawach indywidualnych oraz zbiorowych. Jej prace były prezentowane w: Polsce (m.in. wystawa Muzy Łodzi Kaliskiej, Atlas Sztuki 2010, Sztuka w Sztuce, MOCAK 2017), Korei Południowej. (m.in. na PAN Asia Performance Art Festival, Seul 2012), Austrii, Słowacji (Transart Communication Performance Art Festival, Kosice 2012), Niemczech (m.in. podczas Ostrale Biennale, Drezno 2017), we Włoszech, w Szkocji, na Ukrainie, na Malcie (wystawa Found a Mentalism, La Valletta, Europejska Stolica Kultury 2018), w Uzbekistanie (Tashkent Biennale 2018). Laureatka stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z Funduszu Promocji Twórczości (2011), stypendium Prezydent Miasta Łodzi dla Twórców i Animatorów Kultury (2015), stypendium Kulturalnego Miasta Gdańska (2016). Artystka była na rezydencji KulturKontakt w Wiedniu (2016). W 2019 została nagrodzona stypendium OeAD (Scholarships of the Scholarship Foundation of the Republic of Austria for Postdocs), przez semestr prowadziła research i realizowała projekt w Pracowni Postkonceptualnych Praktyk Artystycznych prowadzonej przez prof. Marinę Gržinić na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Bliskie jej są zagadnienia feministyczne oraz sztuka typu site-specific i sztuka w przestrzeni publicznej. W swoich performatywnych realizacjach podejmuje tematy związane z pamięcią, „re-konstrukcją”, herstorią, tożsamością etniczną, kulturową, migracją i językiem. Autorka książki Invisible inVisible. Women disconnected from history. Site-specific artworks on abandoned buildings (Stowarzyszenie Sztuka i Dokumentacja, Łódź 2017). Autorka projektów: Body Printing (od 2007), Top Models (2008-2009), Fading Traces (2010), Zarejestrowane (2011), Invisible inVisible (od 2015), patRIOTki (od 2016).

Marta Ostajewska

Artystka, performerka, doktor sztuk pięknych (ASP we Wrocławiu), doktorantka na Wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Gandawie KASK (specjalizacja: performance art) oraz filologii polskiej (teoria kultury) na Uniwersytecie Łódzkim. Redaktorka naczelna magazynu artystyczno-naukowego „Powidoki” wydawanego przez Akademię Sztuk Pięknych w Łodzi i współredaktorka naczelna magazynu „Woof Woof Arf Arf”. Brała udział w wielu międzynarodowych projektach (m.in. RIAP w Kanadzie, rezydencja artystyczna w Danii „Human Hotel: Kopenhagen”, IMAGINARIUS w Portugalii, BIO50 w Lublanie, PAB OPEN 2015, PAB OPEN 2017 w Bergen). W 2014 roku otrzymała stypendia artystyczne Prezydenta Miasta Łodzi i Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2019 roku spędziła pięć miesięcy na grancie naukowym w Smithsonian Institution w Waszyngtonie. Publikuje, bierze czynny udział w międzynarodowych konferencjach dotyczących zagadnień site-specific. Interesuje ją performance, świat ukryty, relacja przestrzeni, ciała i przedmiotu. Wyznawczyni ontologii zorientowanej na obiekt, demokracji przedmiotów i przestrzeni, wyzwalająca je z ich form użytkowych.

robosexi

Nazwa duetu robosexi pochodzi od anagramu skrótów imion: roxi i sebo. Oboje są doktorantami w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Celem ich działalności jest przede wszystkim szerzenie szeroko pojętej idei cywilizacji miłości. Ich aktywność obejmuje głównie: performance, obiekty, instalacje i wideo. Brali udział w wielu projektach i wystawach. W 2014 roku otrzymali stypendium Prezydenta Miasta Łodzi. W 2015 roku zrealizowali pierwszą odsłonę projektu społecznego w ramach Programu Rewitalizacji Społecznej Łodzi. W 2016 roku miała miejsce kolejna odsłona projektu Kapsuły czasu w ramach Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław, a kilka tygodni później w Berlinie w ramach projektu PM 10: We are all connected kuratorowanego przez duet Instagrafite. W 2017 roku otrzymali stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i zaprosili do projektu Kapsuły czasu osoby w kryzysie bezdomności. We wrześniu 2017 wzięli udział w CityLink Festival w Kopenhadze i Kapsuły czasu powstały w dzielnicy Sydhavnen, w stolicy Danii.

Patryk Różycki (ur. 1992)

Artysta interdyscyplinarny. Malarz, pisarz, performer, twórca wideo, kurator. W swoich działaniach szczegółowo analizuje siebie i relacje z innymi. Zaczynając od „ja”, próbuje opisać otaczającą go rzeczywistość, nieświadomie posługuje się metodą autoetnografii i bada własną podmiotowość. Ważny jest dla niego proces kształtowania swojej osobowości i doświadczeń oraz wpływ na jednostkę. Twierdzi, że tylko poprzez skrajnie osobiste działania i sposób narracji możemy być najbliżsi zrozumienia przez innych. Napisał książkę Performatyka demaskowania siebie. Spełnia kaprysy i dużo jeździ po Polsce, co też w pewnym stopniu przełożyło się na jego aktywność wystawienniczą.

e-mail: patrykrozycki1992@gmail.com

tel.: +48 530 216 033

Tomasz Szrama (ur. 1970 w Polsce)

W 1998 roku ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Od 1996 mieszka w Helsinkach, w Finlandii. Szrama stosując metody performance, działa na pograniczu kilku obszarów sztuki, m.in. fotografii, wideo i sztuki żywej. Performancem, który ostatecznie zdominował kierunek jego praktyki artystycznej, zajmuje się od 1995 roku. Charakterystyczną cechą jego twórczości jest wykorzystywanie widzów, aktywne uczestnictwo publiczności i improwizacja. Tego rodzaju strategia osadza jego wystąpienia w tradycji sztuki performance, rozumianej jako dyscyplina procesualna, gdzie istotny jest sam moment kreacji. Ważnym motywem jego prac jest podróż, zaufanie w relacjach międzyludzkich i wpisana we wszystkie akcje możliwość osobistej porażki. Szrama regularnie zapraszany jest na festiwale artystyczne. Brał udział w wielu imprezach sztuki performance w Europie, Azji, Afryce i obu Amerykach. Ponadto przez ostatnie 15 lat był aktywnym organizatorem i kuratorem międzynarodowych festiwali i wydarzeń związanych ze sztuką performance. W latach 2008-2016 pracował jako producent, projektant, kierownik techniczny i był odpowiedzialny za organizację wydarzeń artystycznych w HIAP – Helsinki International Artist Program. Ostatnio uczy, prowadzi wykłady i oferuje warsztaty. Szrama jest stypendystą Arts Promotion Centre Finland na rok 2016 i lata 2018-2020 oraz Fundacji Kone na rok 2017.

Ewa Świdzińska (ur. w Milanówku)

Od początku lat 90. zajmuje się performance, wideoperformance, fotoperformance. Działania te traktuje komplementarnie. Prowadzi autorskie warsztaty interdyscyplinarne łączące sztuki wizualne z innymi dziedzinami, np. pedagogiką, socjologią, arteterapią. Brała udział w wielu spotkaniach i festiwalach performance (m.in. w: Interakcjach w Piotrkowie Trybunalskim, EPAF w Lublinie, Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Performance w Giswil, w Szwajcarii, RIAP w Quebec City i Regina), w działaniach w przestrzeni otwartej (np. w Międzynarodowym Festiwalu Sztuka Ulicy w Warszawie, Międzynarodowym Festiwalu Ritual w Pedvale na Łotwie), w projektach poświęconych sztuce kobiet (np. Kobieta o kobiecie w Bielsku-Białej, Performance-esse w Toruniu, Dzień Kobiet w Galerii Arsenał, w Białymstoku). Jej prace pokazywane były na Biennale Fotografii w Poznaniu, Festiwalu Interphoto w Białymstoku, wystawach: Gorzki to chleb jest polskość w BWA, w Jeleniej Górze, Żywoty intymne w Galerii Piekary, w Poznaniu, Oh no, not sex and death again! w PGS, w Sopocie. Dokumentacje działań, zdjęcia, recenzje były publikowane m.in. w: „Magazynie Sztuki”, „Art & Business”, „Dekadzie Literackiej”, „Newsweeku”, „Obiegu”, „Formacie”, „Exicie”, „Arteonie”, „Spam.art.pl” oraz w książkach: Sztuka kobiet pod red. Jolanty Ciesielskiej i Agaty Smalcerz (Galeria Bielska BWA 2000), Krzysztofa Jureckiego W poszukiwaniu sensu fotografii (Galeria Wozownia, Toruń 2008), Izabeli Kowalczyk Matki-Polki, Chłopcy i cyborgi… Sztuka i feminizm w Polsce (Galeria Miejska Arsenał, Poznań 2010). Uczestniczyła w programie Jana Świdzińskiego i Pawła Kamińskiego z cyklu Alfabet polskiego performance, TVP Kultura. Jurorka programu Dolina Kreatywna (z dziedziny: teatr) w TVP S.A.

Artur Tajber (ur. 1953 w Stalinogrodzie, dzisiaj – Katowice)

Profesor doktor habilitowany, aktywny na scenie międzynarodowej artysta intermedialny. Mieszka w Krakowie. Studiował w PWSSP we Wrocławiu i ASP w Krakowie, dyplom w pracowni prof. Adama Marczyńskiego. Od połowy lat 70. XX wieku zaangażowany w ogólnoświatowy ruch sztuki performance. Prowadzi działalność organizacyjną, teoretyczną, publicystyczną, kuratorską i opozycyjną, podróżuje po Europie Zachodniej. Podczas stanu wojennego był jednym z założycieli formuły KONGER, grupy artystów performance. Członek (skarbnik) Komitetu Zakładowego NSZZ Solidarność Artystów Plastyków w Krakowie (1981-90), wiceprezes ZO ZPAP w Krakowie (1990-1994) i przewodniczący Komisji Statutowej ZG ZPAP (1994-1996). Prowadził kilka galerii (galeria gt, Galeria Pryzmat) oraz wiele międzynarodowych projektów artystycznych i badawczych (m.in.: AKCJA, Territories Nomades, Fort Sztuki, TIMEMIT, MetaMuzeum). Wystawiał i prezentował dorobek artystyczny w większości krajów Europy, w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, w Azji. W latach 1986-2007 był prezesem i jednym z animatorów Stowarzyszenia Fort Sztuki. Przez 25 lat (1982-2007) był pracownikiem Katedry Sztuk Wizualnych na Wydziale Form Przemysłowych ASP w Krakowie. Prowadził zajęcia, wykłady i prezentacje w kilku uczelniach w Polsce (m.in.: PJWSTK, UJ) i na świecie (m.in.: Kingston University, Illinois University, University of Ulster, Universite Laval, Bezalel Academy of Art and Design, Kentucky State University, University of Virginia). Od roku 2008 wykłada przedmiot „sztuka performance” na Wydziale Polonistyki UJ. Jest współautorem unikatowego programu dydaktycznego w zakresie intermediów. W roku 2001 założył Międzywydziałową Pracownię Intermediów w ASP, w Krakowie; w 2007 został kierownikiem Katedry Intermediów, gdzie utworzył pierwszą w Polsce, dyplomującą Pracownię Sztuki Performance. W roku 2012 został pierwszym dziekanem Wydziału Intermediów ASP w Krakowie, jest nim do dzisiaj.

Kamila Wolszczak, czyli Kamila Elżbieta aka Elka Faustyna Wolszczak de Loo

Artystka interdyscyplinarna, performerka z praktyką sztuk wizualnych. Pochodzi z zielonej, wschodniej Polski, związana z Wrocławiem. Aktualnie mieszka i tworzy w Amsterdamie. W sztuce na żywo łączy instalacje, rysunek, malarstwo, walking art, storytelling, miesza życie z abstrakcją. W performance art interesuje ją żywy kontakt z dziełem i odbiorcą, metamorfozy zachodzące w trakcie działania na żywo oraz abstrakcja życia codziennego, a szczególne kurzu. Podczas tworzenia na żywo jest sobą, żywym obiektem i „Elką” w jednym ciele. Absolwentka malarstwa na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie i mediacji sztuki na Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusz Gepperta we Wrocławiu, przez sześć miesięcy studiowała performance art na Universidad Politechnica de Valencia. Performance’y Wolszczak można było zobaczyć m.in.: podczas PS Haga 2019, OPA Rotterdam 2019, w Galerii Entropia 2017, na Warsaw International Performance Art Weekend w Warszawie 2016, Kunstsommer w Wiesbaden 2016, Miami New Media Festival 2015, 16. Media Art Biennale WRO 2015, Muza Space for Art, Jaffa Tel Aviv 2014, Galeria H2O Barcelona 2013.